Jadual Spesifikasi Ujian (JSU)

Kuliah : 5 September 2011
Pensyarah : Tn. Hj. Alias bin Sidek


   Definisi   

Jadual atau carta dua hala yang mengandungi senarai topik dan objektif pengajaran dalam bentuk aras kemahiran yang akan diuji. jadual tersebut menghuraikan aspek-aspek pencapaian yang hendak diukur serta memberi panduan untuk mendapatkan satu sampel item soalan.

• Dikenali juga sebagai jadual penentu ujian (JPU)
• Satu blue print/ test specification
• Satu matrik yang terdiri dua paksi iaitu paksi kandungan dan paksi aras kemahiran
• Kandungan merupakan topik dalam sukatan pelejaran manakala aras kemahiran merupakan taksonomi penguasaan berasaskan Taksonomi Bloom
• Dibina setelah penguji dapat menetapkan jenis dan kandungan ujian

   FUNGSI JSU   

1. Sebagai panduan kepada penggubal item untuk menggubal secara terancang
2. Menentukan bidang atau topik-topik dan objektif-objektif pengajaran yang perlu diuji
3. Menentukan bidang/ topik-topik dan pemberatan yang akan diberi
4. Menentukan aras item dan bilangannya

   TUJUAN PENGUJIAN   

1. Mengesan hasil pembelajaran yang patut dikuasai
2. Mengesan kemajuan yang telah diperoleh
3. Menentukan penempatan murid ikut kebolehan
4. Tindakan susulan yang boleh diambil oleh guru dan murid dalam proses PnP

   PRINSIP PEMBINAAN DAN PENTADBIRAN UJIAN   

• Tentukan tujuan ujian
• Tentukan isi kandungan ujian
• Membentuk jadual spesifikasi ujian
• Menulis item/ soalan
• Menyemak item/ soalan
• Tadbirkan ujian

   LANGKAH PEMBINAAN JSU   

Terdapat 4 langkah dalam membina sebuah JSU:

1. Mengkaji sukatan pelajaran
2. Menganalisis objektif pengajaran
3. Menentukan jenis soalan
4. Menentukan bilangan soalan

                                                                       (Azizi Ahmad, 2009, p. 82)

Mengkaji Sukatan Pelajaran

Aspek yang dikaji :

• Skop kedalaman pengajaran bagi sesuatu tajuk
• Pendekatan yang telah diambil dalam pengajaran sesuatu tajuk
• Kepentingan bandingan antara satu tajuk dengan tajuk yang lain
• Kompleksiti sesuatu tajuk
• Masa pengajaran yang diperuntukkan bagi sesuatu tajuk

Menganalisis Objektif Pengajaran

Objektif perlu dianalisis untuk menentukan :

• Pengetahuan dan kemahiran mana yang perlu diuji
• Pada tahap kesukaran mana perlu diuji

Menentukan jenis item

• Penentuan jenis item bergantung kepada domain objektif pengajaran yang hendak diukur sama ada kognitif, psikomotor, afektif atau sosial. lazimnya guru hanya memberi tumpuan kepada doamin kognitif sahaja.

Jenis soalan termasuklah :

1. Item objektif
2. Struktur
3. Esei

Menentukan bilangan soalan

• Bilangan soalan harus mencukupi untuk mewakili kandungan pengajaran
• Jumlah soalan boleh mempengaruhi kesahan dan kebolehpercayaan sesuatu ujian
• Jangka masa ujian, jenis soalan, kesukaran soalan, panjang soalan, kemampuan bahasa pelajar juga perlu diambil kira

   SIAPA YANG MEMBUAT JSU   

• Penggubal kurikulum dan sukatan pelajaran
• Guru-guru yang mengajar matapelajaran

   CIRI-CIRI UTAMA JSU   

• Ada tajuk dan hendak diuji
• Senaraiakan aras kemahiran yang hendak diuji
• Paksi menegak mengandungi tajuk yang hendak diuji dan paksi mendatar, jenis kemahiran yang hendak diuji
• Gambaran tentang bilangan soalan dan aras kesukaran dalam satu ujian
• Merangka secara nyata bidang yang akan diuji

   DIMENSI DALAM JSU   

• Kandungan ujian - berdasarkan sukatan pelajaran atau huraian sukatan pelajaran dan buku teks yang digunakan, meliputi :

1. Skop atau kedalamannya
2. Bilangan item untuk setiap tajuk
3. Wajaran

• Kemahiran - meliputi aras kemahiran yang diuji (selalunya menggunakan Taksonomi Bloom)

SOALAN PERBINCANGAN 2

Tarikh : 5 September 2011
Pensyarah : Tn. Hj. Alias bin Hj. Sidek

PERKARA	PENTAKSIRAN	PENGUKURAN	PENGUJIAN	PENILAIAN
TAKRIF	Suatu proses untuk mendapatkan maklumat dan mentafsir tentang pencapaian dan prestasi murid	Suatu proses atau sistem yang bertujuan untuk menentukan kedudukan dan pencapaian murid-murid dalam sesuatu mata pelajaran atau beberapa mata pelajaran	Sesuatu cara yang sistematik untuk mengukur perubahan tingkah laku murid terhadap pembelajarannya, sama ada dalam bidang kognitif, afektif atau psikomotor dengan menggunakan pemerhatian atau ujian formal	Suatu proses atau sistem yang lebih lengkap untuk menentukan kemajuan pembelajaran murid
TUJUAN	Menentukan skor dan membuat interprestasi tentang hasil pembelajaran murid	Memproses maklumat yang telah dikumpul dan merumuskannya dalam bentuk sistem skor.	Mengumpulkan maklumat tentang kemajuan dan pencapaian murid dalam mata pelajaran yang diajarkan	Mengumpul maklumat-maklumat tentang penguasaan, kemajuan dan pencapaian murid-murid dalam mata pelajaran tertentu
ALATAN	Ujian	Set ujian bertulis dengan markah dan gred, pemerhatian	Pemerhatian, ujian lisa,, bertulis	Ujian, tugasan

   4 tujuan atau kepentingan penilaian/ pentaksiran dijalankan.   

• Diagnosis - mengenal pasti tahap penguasaan murid
• Penggredan
• Pemilihan dan penempatan murid
• Bimbingan - membolehkan guru atau murid melihat kembali pencapaian yang diperoleh

   Jenis Kesahan   

• Kesahan kandungan/ isi
• Kesahan Semasa
• Kesahan ramalan/ telahan
• Kesahan gagasan/ konstruk
• Kesahan muka
• Kesahan kriteria

   Bagaimana meletakkan ralat dalam pengukuran kebolehpercayaan sesuatu ujian   

• Ditadbirkan dalam suasana ditetapkan atau masa yang sesuai
• Bebas daripada gangguan
• Tidak berlaku penipuan/ kekurangan ujian
• Masa mencukupi
• Ada jawapan yang betul
• Perlu lebih daripada seseorang pemeriksa

   Takrif kepada domain kognitif berikut :   

• Pengetahuan - kebolehan untuk mengingat semula fakta / idea
• Kefahaman - kebolehan untuk memahami maklumat
• Aplikasi - kebolehan untuk menggunakan maklumat dalam pelbagai situasi/ situasi baru
• Analisis - kemampuan untuk mencerakinkan/ menstrukturkan maklumat
• Sintesis - kemampuan untuk menggabungkan/ menghimpunkan maklumat
• Penilaian - kemampuan membuat pertimbangan/ memberi nilai

Perbezaan model Bloom dan Krathwohl   

Bloom	Item	Krathwohl
Kognitif	Domain	Afektif
6	Bil. Aras	5
Pengetahuan, kefahaman, aplikasi, analisis, sintesis dan penilaian	Aras	Penerimaan, tindak balas, menilai, organisasi dan menghayati nilai.

Item soalan objektif

KEKUATAN DAN KELEMAHAN SOALAN OBJEKTIF

Ujian objektif itu bermaksud bahawa bahan atau perkara yang hendak diuji itu telah ditentukan sebagai objektif ujian tersebut. Di samping itu juga pemarkahannya dapat dikawal secara objektif, walaupun bilangan pelajar yang terlibat itu ramai. Ujian objektif itu amat berguna di dalam keadaan apabila pelajar yang hendak diuji itu ramai jumlahnya, dan bahan ujian yang dibentuk itu boleh pula diulang penggunaannya pada masa depan. Ujian objektif ini juga dapat meningkatkan pembelajaran aspek-aspek formal bahasa seperti tatabahasa dan ejaan, dan kita dapat menguji kefahaman dan kebolehan mereka di dalam menggunakan prinsip-prinsip dan rumusan-rumusan tatabahasa yang telah diajarkan kepada mereka. Ujian objektif yang baik juga biasanya dapat menjamin wujudnya kesaksamaan di dalam pemarkahan, sebab jawapan-jawapan yang terlibat adalah sama saja. Pemarkah tidak mempunyai ruang untuk berlaku tidak adil. Pihak guru pun boleh menjadi lebih yakin untuk membentuk bahan ujian objektif yang bermutu. Ini biasanya didapati lebih mudah untuk dilakukan daripada ujian berbentuk karangan atau esei. Ujian objektif tidak dapat mengukur dorongan dan kreativiti pelajar, dan juga tidak memberi peluang kepada pelajar untuk melahirkan perasaan mereka dengan berkesan. Oleh itu ramai ahli pedagogi bersetuju dengan penggunaan ujian objektif di dalam bilik darjah terutamanya bagi ujian kemajuan dan pencapaian. Butiran ujian objektif mempunyai aneka pilihan, dan secara perbandingannya, cara ini mempunyai kemampuan yang tinggi untuk mendiskriminasikan pelajar-pelajar yang baik dari pelajar-pelajar yang lemah. Jadi butiran ujian objektif aneka pilihan boleh digunakan untuk mengukur pencapaian bahasa Malaysia di dalam bilik darjah.

Kekuatan item objektif

1.    Ujian ini mempunyai objektif ujian tugas calon dan asas penilaian lebih jelas dan lebih tepat

2.    Bebas daripada penyelewengan pemarkahan. Keadilan dari segi pemarkahan tersebut terjamin

3.    Tidak menggalakkan penipuan

4.    Ujian ini mempunyai nilai potensi diagnostik yang tinggi

5.    Dapat markat dengan cepat dan tepat

6.    Boleh diperiksa dengan menggunakan mesin dan tidak memerlukan orang-orang yang terlatih

7.    Pemeriksaan boleh dipercayai

8.    Ujian ini bebas daripada artikulasi verbal. Ia tidak memerlukan kefasihan berbahasa

9.    Dapat mengukur proses mental yang tinggi

10.  Memberi sumbangan kepada sampel isi yang luas

11.  Menyumbang kepada cara pengumpulan item yang baik

12.  Tidak memerlukan masa yang lama untuk menjawab

13.  Menggalakkan murid memilih jawapan yang betul

14.  Sesuai untuk ujian jenis sumatif

Kelemahan item objektif

1.    Tidak dapat mengukur kebolehan pelajar memilih, mengatur dan membuat sintesis idea-idea dan melahirkannya secara sepaduAda kecenderungan menggalakkan pelajar-pelajar meneka jawapan

2.    Semasa menduduki peperiksaan calon terpaksa menggunakan banyak masa untuk membaca dan berfikir

3.    Ujian ini memaksa guru-guru mengambil masa yang banyak untuk menyediakannya. Banyak tenaga digunakan.

4.    Tidak dapat mengukur keaslian

5.    Menggalakkan peniruan

6.    Sukar untuk menentukan daerah kelemahan sebenar murid

7.    Sukar untuk membina soalan yang berkualiti tinggi

8.    Tidak menguji kognitif aras tinggi murid

9.    Tidak mengukur keaslian jawapan dan pemikiran murid

PENGENALAN

Pengujian, pengukuran dan penilaian adalah antara beberapa konsep penting dalam dunia pendidikan. Sering kali istilah ini bertukar ganti digunakan. Misalnya, sesetengah guru apabila mengedarkan kertas ujian, mereka mungkin mengatakan mereka mengukur prestasi pelajar atau menilai prestasi pelajar dalam sesebuah bilik darjah tanpa mengambil hirau maksud sebenar atau maksud khusus yang mendukung istilah berkenaan. Akan tetapi secara khususnya, ketiga-tiga istilah berkenaan mempunyai makna yang lebih spesifik dan ketiga-tiganya mempunyai perbezaan.

Dalam dunia pendidikan, penilaian yang sistematik ialah dengan mengambil kira semua faktor yang boleh mempengaruhi maklumat atau dapatan yang diperolehi supaya dapat membantu guru dalam membuat sebarang keputusan yang tepat. Dan apa yang ingin diterangkan secara ringkas di bawah ini ialah tentang tujuan-tujuan pengujian dan penilaian itu sendiri.

DEFINISI

Antara ketiga-tiga istilah (pengujian, pengukuran dan penilaian) berkenaan, pengujian selalunya dianggap mendukung maksud yang lebih sempit atau khusus.

Pengujian

Menurut Cronbach (1970), ujian ialah satu prosedur yang sistematik untuk memerhati perlakuan atau tingkah laku seseorang individu dan menghuraikan dengan bantuan skala bernombor, atau satu sistem yang berkategori. Misalnya, skala bernombor seperti angka 30/100 untuk ujian penglihatan, 100 untuk ujian darjah kecerdasan (IQ Test) dan 80/100 bagi ujian pencapaian bagi sesuatu mata pelajaran seperti Sains. Manakala contoh sistem berkategori pula seperti 'ekstrovert' atau 'introvert' bagi ujian personaliti, atau rabun warna bagi ujian penglihatan.

Kepentingan pengujian bagi mengukur perubahan tingkah laku pelajar seperti yang dinyatakan di atas, dikukuhkan oleh Milagros (1981) seperti yang dipetik dalam Raminah Haji Sabran (1991) yang menegaskan bahawa:

"Ujian adalah suatu cara untuk mendapatkan contohan perlakuan yang diperlihatkan oleh murid di dalam keadaan yang dikawal atau ditentukan. Maklumat yang diperolehi daripadanya akan dijadikan dasar untuk membuat penilaian atau pengadilan. (Raminah 1991:2)"

Hasil daripada jawapan yang diberikan yang diberikan oleh pelajar, satu ukuran yang disebut sebagai markah akan diberikan kepada individu berkenaan. Pengujian menjelaskan keadaan berapa baguskah prestasi murid yang diuji.

Secara ringkas Pengujian ialah : Satu prosedur yang sistematik bagi mengukur perubahan tingkah laku. Tujuan ialah menentukan pencapaian murid dalam sesuatu pembelajaran. Boleh dalam bentuk pemerhatian, ujian lisan mahupun bertulis.

Penilaian

Penilaian adalah suatu istilah yang boleh didefinisikan dengan banyak cara, Stufflebeam et al. (1971:xxv) menyatakan penilaian sebagai "the process of delineating, obtaining, and providing useful information for judging decision alternatives". Definisi ini menjangkau melepasi daripada maksud pengujian dan pengukuran.

Gay (1985) berpendapat bahawa penilaian ialah satu proses yang dianggap sistematik semasa mengumpul dan menganalisis data bagi menentukan sama ada sesuatu objektif yang telah ditetapkan itu telah tercapai. Hal ini seterusnya bagi membolehkan guru dapat membuat pertimbangan atau keputusan yang tepat berhubung pengajaran dan pembelajaran.

Dalam sesuatu bilik darjah, apabila guru memberikan ujian, adakah guru berkenaan mengukur pencapaian pelajar atau guru menilai pencapaian pelajar. Dalam keadaan ini kita boleh mengatakan bahawa guru sebenarnya mengukur pencapaian pelajar melalui ujian yang dijalankan. Dalam sesetengah keadaan penilaian dibuat tanpa sebarang pengukuran yang melibatkan ujian terlebih dahulu; tetapi hanya melibatkan pertimbangan nilai semata-mata.

Secara ringkasnya Penilaian ialah : Satu proses membuat pertimbangan dalam mentafsir hasil pengukuran. Bertujuan memberikan maklumat tentang pencapaian murid, objektif pelajaran, kaedah mengajar dan kurikulum.

Kesimpulannya, dasar penting bagi pencapaian pengajaran dan pembelajaran yang berkesan adalah melalui langkah-langkah pengujian, pengukuran dan penilaian yang tepat dan berkesan dijalankan oleh guru di bilik darjah. Justeru, kecekapan guru dalam membangunkan instrumen pengujian dan penilaian amat penting malah sama pentingnya dengan penguasaan guru terhadap kurikulum yang diajar bagi menjamin keberkesanan pengajaran dan pembelajaran.

Apa itu Pendidikan Khas

PENDIDIKAN KHAS

Pendidikan Khas ialah program yang dirancang khusus untuk memenuhi pelbagai keperluan murid khas, termasuk penggunaan bahan khas, peralatan khas, teknik p & p mengikut tahap kebolehan & keupayaan pelajar:-

• Perkembangan mental
• Kestabilan emosi
• Integrasi sosial

KANAK-KANAK KHAS

Merupakan kanak-kanak yang telah dikenal pasti dan disahkan oleh pakar professional klinikal sebagai mengalami masalah yang mengganggu proses pembelajaran.

“……… Kanak-kanak yang berbeza dari kanak-kanak sederhana atau biasa (1) dalam ciri-ciri mental (2) keupayaan-keupayaan deria (3) dalam ciri-ciri saraf dan otot atau fizikal (4) dalam tingkahlaku sosial atau emosi (5) dalam keupayaan komunikasi atau (6) dalam pelbagai kekurangan sehinggakan ia memerlukan amalan-amalan sekolah yang diubahsuai, atau perkhidmatan-perkhidmatan pendidikan khas , supaya ia boleh berkembang sehingga kemampuan yang maksimum ”.

Kirk, S.A. et.al. “Educating Exceptional Children”, 1993

Apa Dia kanak-kanak Khas ?

………… “Kanak-kanak yang dari segi intelek, fizikal, sosial dan emosi tidak mencapai pertumbuhan-pertumbuhan biasa hingga mereka tidak dapat faedah sepenuhnya dari rancangan sekolah biasa “.

Chua Tee Tee, 1981

Apa Dia Pendidikan Khas ?

……… Pengajaran yang bercorak individu direka untuk memenuhi keperluan-keperluan pendidikan yang berkaitan dengan murid-murid kurang upaya. Pendidikan Khas yang menyediakan peluang-peluang pembelajaran yang tidak disediakan dalam kurikulum yang baku atau biasa atau perkhidmatan-perkhidmatan sekolah biasa “.

PROGRAM PENDIDIKAN KHAS

Program pendidikan khas di Malaysia dilaksanakan melalui:-

• Sekolah Khas
• Progam pendidikan Khas Integrasi (pengasingan/inklusif)
• Pemulihan Khas
• Program Disleksia
• Pendidikan Vokasional sekolah khas/integrasi(teknik/Vokasional)

KATEGORI PENDIDIKAN KHAS

Kanak-kanak yang berada dalam program Pendidikan khas adalah mereka yang menghadapi masalah untuk belajar di dalam aliran biasa. Terdapat tiga aliran :

• Masalah Pembelajaran
• Masalah Pendengaran
• Masalah Penglihatan

Falsafah Pendidikan Khas

Pendidikan Khas di Malaysia adalah satu usaha yang berterusan untuk melahirkan insan yang berkemahiran, berhaluan, berupaya, beriman, berdikari, mampu merancang dan menguruskan kehidupan serta menyedari potensi diri sendiri sebagai seorang individu dan ahli masyarakat yang seimbang dan produktif selaras dengan Falsafah Pendidikan Kebangsaan.

Kejayaan orang-orang istimewa

Setiap orang mempunyai impian dan cita-cita tersendiri. Jika diberi peluang pastinya mereka dapat meneroka dan memperkembangkan minat masing-masing. Dengan minat yang ada, sudah tentunya ia akan membuahkan hasil dan menampakkan kejayaan. Ini sudah pastinya meningkatkan motivasi dan kepercayaan diri dalam diri individu.

Mungkin anda sebagai ibu bapa mempunyai impian melihat anak –anak anda menjadi pilot, doktor, peguam dan menjawat jawatan yang tinggi. Persoalannya apakah jawatan tersebut sesuai dengan kemampuan anak anda yang mempunyai sifat-sifat yang terbatas? Namun begitu, anda seharusnya tidak berputus asa kerana meskipun mereka dilahirkan dengan keadaan yang tidak sempurna, mereka masih dapat mengecap nikmat kehidupan dengan gembiranya. Apa yang penting, kepuasan dalam bidang yang diceburi mengikut minat masing-masing.

Meskipun golongan istimewa mempunyai kebolehan yang terbatas, ibu bapa seharusnya memberi kepercayaan dan galakan kepada mereka dalam apa jua bidang yang mereka ceburi. Dengan pendidikan dan latihan yang sepatutnya, orang-orang istimewa mampu beroleh kejayaan. Sejarah telah membuktikan, golongan istimewa juga mampu melakukan tugas seperti orang lain malah kadangkala lebih baik lagi!

Perkembangan Pendidikan Khas di Malaysia

Minat terhadap Pendidikan Khas di Malaysia bermula pada tahun 1920-an dalam kalangan sukarelawan yang terlibat dalam pembukaan sekolah-sekolah cacat penglihatan dan pendengaran. Laporan Jawatankuasa Kabinet yang mengkaji Perlaksanaan Dasar Pelajaran melalui Perakuan 169 merupakan satu titik tolak yang membawa kepada satu penekanan dan tumpuan yang lebih jelas kepada perkembangan Pendidikan Khas di Malaysia. Perakuan ini menyebut,

"Dengan adanya kesedaran bahawa kerajaan seharusnya bertanggungjawab terhadap pendidikan kanak-kanak cacat adalah diperakukan kerjaan hendaklah mengambil alih sepenuhnya tanggungjawab pendidikan itu dari pihak-pihak persatuan yang mengendalikannya pada masa ini. Disamping itu penyertaan oleh badan-badan sukarela dalam memajukan pendidikan kanak-kanak cacat hendaklah terus digalakkan. "

Perkembangan Pendidikan Khas mengikut jenis adalah seperti berikut:

1. Pendidikan Masalah Penglihatan

1926	Pembukaan Sekolah Rendah (SRPK) St. Nicholas oleh Gereja Anglican di Melaka.
1931	SRPK St. Nicholas berpindah ke Pulau Pinang.
1948	Pembukaan SRPK Princess Elizabeth dengan kemudahan asrama oleh Jabatan Kebajikan Masyarakat di Johor Bahru Pembukaan Institut Berasrama Pusat Latihan Gurney - Jabatan Kebajikan Masyarakat (JKM).
1953	Pembukaan Institut Taman Harapan, Pusat Pertanian Temerloh (JKM).
1958	Pembukaan Institut Taman Cahaya, Pusat Pertanian, Sandakan (JKM).
1962	Rancangan percantuman bagi pendidikan kanak-kanak cacat penglihatan di sekolah rendah dan menengah biasa yang dipilih, diperkenalkan.
1963	Rancangan percantuman bagi pendidikan kanak-kanak cacat penglihatan di sekolah rendah dan menengah biasa yang dipilih, diperkenalkan.
1977	Permulaan Latihan perguruan Khas dalam bidang cacat penglihatan di Maktab Perguruan Ilmu Khas, Cheras.
1978	Penubuhan Jawatankuasa Utama Pembentukan Kod Braille Bahasa Melayu untuk mengembangkan Sistem Kod Braille Bahasa Melayu.
1983	Pembukaan Sekolah Menengah Berasrama Cacat Penglihatan, Setapak Pengambilalihan SRPK Princess Elizabeth oleh Kementerian Pendidikan sebagai sekolah bertaraf penuh.
1984	Penubuhan Jawatankuasa Kod Braille AI-Quran dan Bengkel Penulisannya bagi tujuan mengembangkan Sistem Kod Braille AI-Quran Penubuhan Unit Perintis Penerbitan dan Percetakan Braille/Kerabunan, Kementerian Pendidikan untuk menyediakan bahan-bahan dalam braille khususnya buku teks dan penyenggaraan alatan Braille.

2. Pendidikan Masalah Pendengaran

1954	Pembukaan kelas pendidikan khas di Jalan Northam, Pulau Pinang.
1954	Pembukaan Sekolah Kanak-Kanak Pekak persekutuan (Rendah dan Menengah), Tanjong Bunga, Pulau Pinang.
1963	Pembukaan kelas-kelas Pendidikan Khas Rancangan. Percantuman Cacat Pendengaran oleh Kementerian pendidikan di sekolah rendah dan sekolah menengah biasa yang dipilih Permulaan Latihan Perguruan Pendidikan Khas Cacat Pendengaran di Maktab perguruan Ilmu Khas, Cheras.
1978	Pengenalan Kaedah Komunikasi Seluruh oleh Kementerian Pendidikan untuk menggubal sistem Bahasa Melayu Kod Tangan Penubuhan Jawatankuasa Kebangsaan Komunikasi Seluruh Kementerian pendidikan.
1979	Kursus Dalam Perkhidmatan bagi guru-guru yang mengajar masalah pendengaran dalam Bidang Komunikasi Seluruh 1984 Penubuhan Jawatankuasa Kebangsaan Kurikulum Sekolah Menengah Pendidikan Khas Vokasional, Kementerian Pendidikan.
1985	Penubuhan Jawatankuasa Kerja Penyelarasan Komunikasi Seluruh, Kementerian Pendidikan untuk perkembangan Sistem Kod Buku Pendidikan Islam Penubuhan Jawatankuasa Kerja Kecil Kod Dasar Agama Islam Penubuhan Jawatankuasa Kerja Kecil Kod Dasar KBSR Tahap II Bahasa Malaysia Kod Tangan Penubuhan Jawatankuasa Kerja Kecil Penggubalan Kod Tangan Pendidikan Vokasional dan Teknikal.
1987	Pembukaan Sekolah Menengah pendidikan Khas Vokasional, Shah Alam.

3. Program Percantuman/Inklusif

1962	Program pereantuman dan inklusif bagi murid-murid cacat penglihatan dimulakan.
1988	Permulaan kelas perintis untuk murid-murid peringkat bermasalah pembelajaran.
1993	Tiga (3) pelajar pendidikan inklusif ditempatkan belajar di Tingkatan 6 Bawah di Sekolah Menengah Methodist (Lelaki), Kuala Lumpur.
1994	Pembukaan kelas-kelas program inklusif seeara projek rintis di 14 buah sekolah di seluruh negara.
1995	Program Bermasalah Pembelajaran peringkat menengah dimulakan.

Perkembangan Pendidikan Khas di Britain

Pada tahun 1974, Jawatankuasa Inkuiri Pendidkan Cacat Warnock ditubuhkan dengan tujuan mengkaji semula pendidikan khas di Britain. Laporan Warnock yang diumunkan pada 1978 banyak mempengaruhi perkembangan dan pembangunan pendidikan khas di Britain. Walaupum cadangan - cadangan yang dikemukakan dala laporan itu tidak dilaksanakan serta –merta tetapi laporan Warnock dijadikan asas dalam pelaksanaan pendidikan khas dan cadangan – cadangan yang dikemukakan dimasukkan dalam akta pendidikan pada tahun – tahun berikutnya.

Umpamanya, sebelum laporan ini dikemukakan, konsep pendidikan untuk kanak – kanak berkeperluan khas adalah berasaskan kepada pengasingan kanak – kanak berkeperluan khas belajar di sekolah khas, yang menyekat dan menghalang mereka daripada bergaul dengan kanak – kanak biasa. Laporan ini menekankan kepada konsep percampuran di antara kanak – kanak berkeperluan khas dengan kanak – kanak biasa yang dikenali sebagai ‘integrasi’ atau ‘inklusif’. Konsep integrasi atau inklusif menekankan bahawa kanak – kanak berkeprluan khas perlu belajar di sekolah harian biasa dan berpeluang bergaul dengan kanak – kanak biasa. Dasar ini dilaksanakan dan diamalkan sehingga ke hari ini. Dasar ini juga dijadikan panduan kepada negara – negara lain dalam melaksanakan pendidikan khas. Akta pendidikan 1981 pula meletakkan kepentingan peranan ibu bapa dalam pelaksanaan pendidikan khas. Manakala Akta Kanak – kanak 1989 (Children’s Act, 1989) memperkukuhkan pelaksanaan pendidikan khas melalui dua perubahan yang ditekankan.

• · Pertama, amalan membuat diagnosis ke atas kanak – kanak berkeperluan khas yang sebelum ini dilakukan oleh hanya ahli perubatan dipinda kepada konsep koloboratif iaitu, diagnosis dilakukan oleh pelbagai pihak yang terlibat dalam pendidikan khas mengikut kepakaran dan keperluan. Umpamanya, ahli psikologi pendidikan membuat diagnosis ke atas keperluan mengikuti pendidikan dan ahli patologi bahasa membuat penilaian terhadap keupayaan berbahasa ke atas kanak – kanak berkeperluan khas. Apa yang jelas, akta ini memberi ruang kepada pelabagai pihak dengan pelbagai kepakaran dalam menentukan pendidikan kanak – kanak berkeperluan khas.

• · Keduanya, konsep ‘pengasingan’ tempat belajar kanak – kanak berkeperluan khas diganti dengan konsep integrasi atau inklusif iaitu kanak – kanak berkeperluan khas belajar bersama – sama dengan kanak – kanak biasa dalam sekolah dan kelas yang sama. Kedua – dua akta (Akta Pendidikan 1981 dan Akta Kanak – kanak 1989) tersebut telah mengambil kira cadangan – cadangan dalam Laporan Warnock. Hal ini selari dengsan apa yang berlaku di Amerika. Perubahan yang berlaku berkait rapat dengan kesedaran mesyarakat dan dasar semasa yang dilaksanakan oleh kerajaan terhadap pendidikan kanak – kanak berkeperluan khas di Britain